Yapılan araştırmaya göre yüksek yoğunluklu elma bahçeleri, daha yüksek ilk yatırım maliyetlerine rağmen daha yüksek getiri sağlıyor.

Michigan Eyalet Üniversitesi’nin üretim maliyetini analiz eden son raporu, yüksek yoğunluklu dikim sistemlerini benimseyen eyalet elma yetiştiricilerinin, önemli ölçüde daha yüksek kuruluş maliyetlerine rağmen daha fazla uzun vadeli karlılık elde ettiğini ortaya koydu.

Çalışmada, yüksek yoğunluklu bahçeler ile orta yoğunluklu yarı bodur sistemler karşılaştırıldı. Araştırmacılar, yarı bodur bahçelerin ölçek başına daha düşük maliyetle elma ürettiğini, ancak yüksek yoğunluklu sistemlerin daha yüksek verim ve daha hızlı üretim sürelerinin zamanla daha fazla getiri sağladığını buldu.

Raporda, “Mevcut koşullarda tüm dikimlerin bir miktar kârlılık gösterdiğini gördük ancak dikkatli olmakta da fayda var. Kârlılık büyük ölçüde fiyata bağlıdır ve aşırı üretimden kaynaklanan arz fazlasının, fiyatları üretim maliyetinin altına düşürmek için büyük olması gerekmez” deniyor.

Çalışmada, yüksek yoğunluklu dikimlerin verim avantajlarının, daha erken meyve vermeyle birleştiğinde, daha yüksek sermaye yatırımını telafi edebileceği belirtildi. Dönüm başına 1.800 ila 2.000 ağaç dikiminin, ek maliyeti haklı çıkardığı, verimde yalnızca mütevazı bir artış veya daha erken üretim başlangıcı sağladığı görüldü.

Yarı bodur sistemler, ağaç ve altyapı maliyetlerinin azalması nedeniyle eşdeğer verimdeki yüksek yoğunluklu sistemlere kıyasla ölçek başına yaklaşık yüzde 10 ila 12 daha düşük maliyetle üretim yapmaktadır. Çalışmada, “Bu nedenle kuruluşları için daha az sermayeye ihtiyaç duyuluyor” denildi.

Daha yüksek verim, daha yüksek çevresel fayda

Raporun iklim etkisi değerlendirmesi, daha çevre dostu uygulamalara da ışık tuttu. Michigan Eyalet Üniversitesi araştırmacıları, her iki meyve bahçesi sisteminin de alternatif sıra mahsulü kullanımlarına göre daha karbon verimli olduğu sonucuna vardı. Ancak, meyve bahçesi türleri arasında yüksek yoğunluklu sistemlerin çevresel açıdan küçük bir avantaj farkı vardı.

Raporda, “Bahçe yoğunluğu arttıkça, bir kilogram elma üretmenin karbon ayak izinin azaldığını, meyve başına 0,04 kilogramdan 0,03 kilograma karbondioksit eşdeğeri emisyonların düştüğünü tespit ettik” denildi.

Michigan’ın verimli elma dikim alanları 2017’den bu yana önemli ölçüde arttı. Yeni geliştirmelerde yüksek yoğunluklu dikim baskın olsa da yarı bodur sistemler hala büyümenin önemli bir kısmını oluşturuyor.